Het gedrag van de vrouwelijke redder is goed te begrijpen met behulp van de dramadriehoek van Karpman (1968). Hij won met dit model de Eric Berne Memorial ‘Scientific’ Award. Dit mooie en simpele model vormt ook de basis van de coaching. Je leert de dramadriehoek te begrijpen en toe te passen op je eigen gedrag. Het geeft op een snelle en eenvoudige manier inzicht in het gedoe en de drama(atje)s die je voor jezelf en in relatie met de ander kunt creëren.

De dramadriehoek kent drie rollen: die van redder, slachtoffer en aanklager. Je kunt het op jezelf toepassen of in relatie met de ander. Hier twee voorbeelden ter verduidelijking. Voor de redders onder ons vaak een ‘feest’ van herkenning. (Waar hij/hem staat kun je ook zij/haar lezen).

Als het gaat om de relatie met de ander:  als vrouwelijke redder creëer je als het ware zelf slachtoffers en aanklagers om je heen. Dit gebeurt vaak onbewust. Je kan niet anders. Deze rol gaat je ook makkelijk af omdat je het altijd al zo gedaan hebt. Alleen…zolang jij de verantwoordelijkheid van alles en iedereen op je schouders neemt, geef je de ander ruimte om achter over te leunen. Want hij weet toch wel dat jij met de oplossing komt, dat jij gaat helpen. Je ”duwt” als het ware deze persoon in de slachtofferrol, die vaak de zinnen gebruikt: ”ik kan het niet, ik wil het niet, ik durf het niet…en jij moet me helpen.” En hoppà, voordat je het weet zit jij weer in die reddersrol. En op het moment dat je het slachtoffer teleurstelt en hem niet geeft wat hij nodig heeft, dan kruipt deze persoon automatisch in de rol van aanklager: hij wordt boos en uit zijn kritiek op jou. Je stelt immers teleur. Waarop jij vervolgens nog meer je best gaat doen om aan alle verwachtingen te voldoen. 

Als het gaat over je eigen ik : als vrouwelijke redder kun je zelf ook in de rol van slachtoffer en aanklager terechtkomen. Je zit erin voordat je het weet. En zoals eerder gezegd put de reddersrol je op een gegeven moment uit. Het is doodvermoeiend om altijd in actie te moeten komen zodra er een appèl op je wordt gedaan. Dus op het moment dat je niet de waardering krijgt voor al het werk dat je verzet schiet je zo maar in de aanklagersrol. Je bent boos en teleurgesteld. Mensen zien en waarderen onvoldoende wat jij doet. En voordat je het weet kom je terecht in de slachtofferrol: moegestreden en afgehaakt.